Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας πρόωρα θεωρούνται τα νεογνά που γεννιούνται πριν συμπληρώσουν τις 37 εβδομάδες κύησης. Τις τελευταίες δεκαετίες ο αριθμός των πρόωρων τοκετών σταδιακά ανεβαίνει. Στην Ελλάδα έχουμε αύξηση από 7,5% στο 13% περίπου τα τελευταία χρόνια. Σπουδαιότερες αιτίες αύξησης των προώρων τοκετών θεωρούνται η αύξηση των κυήσεων με εξωσωματική γονιμοποίηση, καθώς πολλές από αυτές δεν φθάνουν την τελειόμηνη ηλικία, η αύξηση των πολύδυμων κυήσεων και η αύξηση της ηλικίας μητέρων άνω των 35 ετών.
Η γέννηση ενός πρόωρου νεογνού και ειδικά ενός πολύ μικρού σε βάρος, είναι μια δυσάρεστη έκπληξη για τους γονείς και για το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον. Παράλληλα, η επαφή των γονιών με τη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών (ΜΕΝΝ) και τα περίπλοκα σύγχρονα μηχανήματά της, όπως και η θέα του αδύναμου, εύθραυστου μικρού μωρού τους στη θερμοκοιτίδα, επιτείνουν το αρχικό συναισθηματικό τους σοκ, γεμίζοντάς τους με άγχος, ανησυχία, ανασφάλεια, αισθήματα ενοχής και φόβο για τη ζωή και την υγεία του παιδιού τους.
Κι όμως η πραγματικότητα διαψεύδει όλους αυτούς τους φόβους. Τα άλματα που έχει κάνει η επιστήμη της Νεογνολογίας σε συνδυασμό με εξελιγμένες Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών όπως αυτή του Μητέρα, που είναι εξοπλισμένη με σύγχρονα μηχανήματα και στελεχωμένη από εξειδικευμένους νεογνολόγους ιατρούς, έχουν συμβάλει στο να αυξηθεί σημαντικά η επιβίωση των μικρών προώρων νεογνών, χωρίς ταυτόχρονα να αυξηθούν τα νευρολογικά ή ψυχοκινητικά τους προβλήματα, κάτι που αποτελεί ένα σπουδαίο επίτευγμα, όπως μας ενημερώνει η Δρ. Μένη Σακλαμάκη-Κοντού, Παιδίατρος-Νεογνολόγος & Διευθύντρια Μονάδος Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών ΜΗΤΕΡΑ, σε άρθρο της στο: www.mitera.gr
