Η διαβητική καρδιοπάθεια είναι από τα σημαντικότερα υγειονομικά προβλήματα στις δυτικού τύπου κοινωνίες. Το ποσοστό των διαβητικών ασθενών που καταλήγουν από καρδιαγγειακά συμβάματα ξεπερνά το 70%. Οι διαβητικοί άντρες εμφανίζουν κατά 3 φορές μεγαλύτερη θνησιμότητα από καρδιαγγειακή νόσο έναντι των μη διαβητικών, ενώ το ποσοστό για τις γυναίκες είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία μεταβολική κατάσταση, που ισοδυναμεί με ένα σύνολο πρώιμων καρδιαγγειακών επιπλοκών με κοινό παρονομαστή τη χρόνια υπεργλυκαιμία. Δεν είναι μόνο όμως η αυξημένη γλυκόζη αίματος το πρόβλημα, και, όσον αφορά τη μακροαγγειοπάθεια και τη μικροαγγειοπάθεια, δεν έχει μόνο σημασία ο γλυκαιμικός έλεγχος (όπως οι περισσότεροι ασθενείς πιστεύουν), αλλά χρειάζεται αντιμετώπιση όλων των υπολοίπων παραγόντων κινδύνου. Δηλαδή εντατική ρύθμιση του σακχάρου παράλληλα με την εντατική ρύθμιση της αρτηριακής υπέρτασης, των επιπέδων χοληστερίνης του αίματος καθώς και διακοπή του καπνίσματος.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι σήμερα υπάρχει μια νέα ομάδα αντιδιαβητικών φαρμάκων στις μελέτες των οποίων φαίνεται να μειώνεται κατά περίπου 30% η ολική θνητότητα και κατά 35% η καρδιαγγειακή θνητότητα, επιβάλλουν αφενός μια αρχική προσέγγιση και αντιμετώπιση της διαβητικής καρδιοπάθειας που θα πρέπει πάντα να περιλαμβάνει οδηγίες για δίαιτα-απώλεια βάρους, άσκηση και διακοπή του καπνίσματος, και αφετέρου επαναξιολόγηση των τρεχουσών στρατηγικών θεραπείας, όπως επισημαίνει ο ιατρός Ηλίας Μ. Τσούγκος, Καρδιολόγος MD, PhD και Διευθυντής ΣΤ’ Καρδιολογικής Κλινικής, ΥΓΕΙΑ, σε άρθρο του στο: www.hygeia.gr
