Λοιμώδης μονοπυρήνωση («νόσος του φιλιού»)
Ο ιός αποτελεί αιτιολογικό παράγοντα της λοιμώδους μονοπυρήνωσης. Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι ένα σύνδρομο που, συχνά, δεν χρειάζεται θεραπεία και, συνήθως προσβάλλει εφήβους και νεαρά ενήλικα άτομα. Στην παιδική ηλικία η νόσος συνήθως περνά ασυμπτωματικά. Έχει χρόνο επώασης 15 - 20 ημέρες.
Τα κλινικά συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν πυρετό, φαρυγγίτιδα, γενικευμένη κόπωση, αρθραλγίες, μυαλγίες, ναυτία, εμέτους και εξάνθημα που έχει μορφή κηλίδων ή και εξανθημάτων που προεξέχουν από το υγιές δέρμα μετά από λήψη πενικιλλινούχων αντιβιοτικών ή στο πλαίσιο της νόσου.
Στην κλινική εξέταση ο ασθενής εμφανίζει αμυγδαλίτιδα. Οι αμυγδαλές καλύπτονται από λευκωπό εξίδρωμα. Υπάρχει ερυθρότητα και πετέχειες (σημαδάκια μεγέθους κεφαλιού καρφίτσας που αποτελούν μικροαιμορραγίες) στη στοματική κοιλότητα. Επίσης, οι λεμφαδένες όλου του σώματος διογκώνονται και παρουσιάζεται ηπατοσπληνομεγαλία. Σε πολλούς ασθενείς μπορεί να εμφανιστεί οίδημα (πρήξιμο) στα βλέφαρα.
Στο πλαίσιο της νόσου μπορεί να εμφανιστεί μικρή αύξηση των τρανσαμινασών ή ακόμα και ηπατίτιδα. Ως επιπλοκή μπορεί να εμφανιστεί απόφραξη των αεροφόρων οδών. Ακόμα, μπορεί να εμφανιστούν περικαρδίτιδα, μυοκαρδίτιδα και διαταραχές του καρδιακού ρυθμού, δηλαδή αρρυθμίες.
Μπορεί να προσβληθεί το κεντρικό νευρικό σύστημα με εκδήλωση άσηπτης μηνιγγίτιδας, εγκεφαλίτιδας ή εγκάρσιας μυελίτιδας. Επίσης, μπορεί να εκδηλωθεί σύνδρομο Guillen - Barre (γενικευμένη παράλυση) ή παραλύσεις σε κρανιακά νεύρα. Μπορεί ακόμα να εμφανιστούν επιπλοκές στους νεφρούς όπως σπειραματονεφρίτιδα ή διάμεση νεφρίτιδα. Ακόμα, μπορεί να εμφανιστεί χαμηλή τιμή στα αιμοπετάλια, αιμολυτική αναιμία και μια άλλη σημαντική επιπλοκή η ρήξη σπλήνα.
