Η γυναικεία γονιμότητα μπορεί να επηρεαστεί από ασθένειες ή δυσλειτουργίες του αναπαραγωγικού, του νευροενδοκρινικού και του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η υπογονιμότητα, δηλαδή, η αδυναμία επίτευξης εγκυμοσύνης αφορά το 10%-20% των ζευγαριών και είναι μια διαταραχή αναπαραγωγής που έχει τεράστιες επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ατόμων. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα υποβάλλονται σε εκτεταμένες διαγνωστικές και θεραπευτικές παρεμβάσεις στο ταξίδι τους για τη δημιουργία μιας οικογένειας.
Ένα ποσοστό 10-15% των ζευγαριών με αυτό το πρόβλημα χαρακτηρίζεται ως ανεξήγητη (ιδιοπαθής) κατηγορία, δηλαδή, γι’ αυτά τα ζευγάρια δεν μπορεί να εντοπιστεί προφανής αιτία υπογονιμότητας. Σε αυτές τις περιπτώσεις φαίνεται να παίζει ρόλο κάποια λανθασμένη απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος το οποίο, αναγνωρίζοντας δικά του στοιχεία σαν ξένα, ενεργοποιεί μια φλεγμονώδη αντίδραση έναντι του ίδιου του οργανισμού στον οποίο λειτουργεί, σε διάφορα στάδια της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
Αυτός ο συσχετισμός ανοσιακού συστήματος και υπογονιμότητας στηρίζεται από αρκετές μελέτες, οι οποίες δείχνουν ότι οι αυτοάνοσοι μηχανισμοί μπορεί να επηρεάσουν την αναπαραγωγική ζωή και τη γονιμότητα και των δύο φύλων, που συνήθως εκδηλώνεται ως υπογονιμότητα (αδυναμία σύλληψης), όπως μας ενημερώνει η ιατρός Ελένη Κομνηνού, Ρευματολόγος - Υπεύθυνη Τμήματος Αυτοάνοσων Ρευματικών Νοσημάτων Κύησης ΜΗΤΕΡΑ, σε άρθρο της στο: www.mitera.gr
